awak ada 3 peluang..

hari yang lalu, awak janji awak tak buat lagi.. awak berjanji kat depan rumah saya.. awak beriya-iya sangat..saya tengok awak yakin.. and saya terus percaya.. dalam masa yang sama, saya pun kena motivate awak..

hari yang berikutnya, saya tanya awak.. awak kata awak tak buat pun.. saya happy.. saya happy sangat sebab awak tinggalkan habit awak tujuh tahun lepas sebab saya.. saya terharu..

saya nak awak sehat.. bukan senang, ye saya tau.. tapi, if awak betul betul serius dengan saya, then tinggalkan lah.. bukan untuk kebaikan saya semata, untuk kebaikan awak jugak..

seminggu kemudian, saya jumpa awak lagi.. awak start balik.. dah seminggu awak berhenti tetibe awak start balik depan saya.. saya marah!! saya kecewa, geram... saya nak nanges.. tapi ego saya tinggi.. saya tahan sekuat hati.. sesekali awak tak pandang saya, saya tak dapat tahan air yang bertakung ni.. cepat cepat saya kesat and buat biasa je..

awak tak nampak pun.. awak tak perasan.. dalam hati saya, 'fuh ! nasib baik awak tak nampak'.. seharian saya sedih.. dulu, awak pernah tanya saya.. kalau awak start balik macam mane? saya boleh terima awak ke?
saya berfikir sekejap.. saya terkilan.. tak lama kemudian saya cakap awak sendiri tau jawapan saya..

saya tanya bila awak start balik.. awak kata awak bosan tunggu saya lama sangat.. saya tak boleh terima sebab awak tu.. lagi sekali, dengan ego yang tinggi.. awak cuba pegang tangan saya.. saya tarik balik.. awak pegang lagi kuat kuat, taknak lepas.. tapi terlepas jugak..

awak marah.. awak jalan terus tak peduli kan saya.. kalau ikutkan hati, saya nak je duduk situ, lepas kan air bertakung ni.. saya taktau nape saya mesti nanges.. kecewa mungkin ? saya kawal diri.. buat biasa je.. saya datang kat awak.. saya mintak maaf.. awak cakap kalau saya tak terima awak cakap awal awal..

saya tak tau apa nak cakap.. saya taktau apa nak fikir.. saya diam, bawak diri.. saya ragu ragu.. awak pilih saya atau dia.. satu je awak boleh pilih.. saya taknak terlalu lembut.. saya jugak taknak terlalu kasar.. saya nak motivate awak..

bila dah sampai kat tempat sepatutnya, saya call mama.. and jawapan mama time tu amat la mengecewakan.. dengan awak, dari mula saya dah hilang mood.. lepas tu mama buat macam tu lagi.. ok, time ni memang tak dapat tahan.. orang nampak ke tak, lantak... saya lepaskan air ni..

awak pujuk saya.. sebenarnya awak taktau.. saya tahan air ni dari pagi... tunggu mase je nak keluar.. tapi awak ingat saya nanges sebab mama.. takpelah, cover cover sikit..

malam tu saya call awak.. saya mintak maaf sebab saya buat macam tu kat awak.. awak pun mintak maaf kat saya.. awak cakap awak tak sepatutnya buat macam tu.. awak sayang saya.. dengan hati yang calar, saya terima maaf awak. awak cakap lagi, jangan sedey sedey, jangan nanges lagi.. awak ada untuk saya.. awak kata awak panik tengok saya nanges.. awak tak reti nak pujuk saya.. lepas tu saya tersenyum.. sikit..

saya tanya awak, kalau saya menanges sebab awak macam mana? saya tak ingat awak jawab apa.. yang pasti, awak taknak tengok saya sedih..

kepada awak, awak ada 3 peluang.. calar, retak, pecah.. kali ni, saya terima.. lepas ni, kalau awak pilih lagi dia.. sayang tak sayang, suka tak suka, bubbye.. saya hargai apa yang awak dah buat untuk saya.. awak orang last yang saya terima, antara orang harapan saya..

biarlah orang nak cakap apa pun.. saya tetap dengan pendirian saya.. saya mintak maaf..